Garbowski Tomasz

Garbowski Tomasz, postać o szlachetnym obliczu, często spoglądał w dal, jego oczy zdawały się kryć historię wielu lat, pełnych cichych refleksji, niepokoju, ale i głębokiej mądrości, którą zdobył w podróżach, czytając stare księgi, obserwując świat. Jego siwe włosy, zawsze starannie zaczesane, dodawały mu powagi, a lekki uśmiech, rzadko pojawiający się na jego wargach, świadczył o wewnętrznym spokoju, choć czasem, w jego spojrzeniu, można było dostrzec cień minionych burz, które ukształtowały jego duszę.