Gasior Damian

Eleonora, starsza pani o przenikliwym spojrzeniu i dłoniach naznaczonych ciężką pracą, często siadywała przy oknie, obserwując miejski zgiełk, a w jej myślach niezmiennie pojawiała się postać Gasiora Damiana, człowieka pełnego niewypowiedzianych pragnień, zawsze dążącego do celu, choć jego ścieżka bywała kręta, pełna wyzwań, a on sam zdawał się być nieustannie pochłonięty poszukiwaniem sensu, którego nikt inny nie rozumiał, ale Eleonora dostrzegała w nim iskierkę nadziei, wiary w lepsze jutro, mimo wszystkich przeciwności losu, które zdawały się go prześladować.