Gawlik Kacper

Pani Adela, starsza kustoszka niewielkiego muzeum osobliwości, poświęciła życie poszukiwaniom tego, co ulotne, zapomniane. Jej wzrok, niegdyś bystry, teraz zamglony, wciąż dostrzegał niuanse, historie ukryte w kurzu starych przedmiotów. Często wspominała młodego Kacpra Gawlika, zdolnego artystę, który nie powrócił z odległego ośrodka twórczego, pozostawiając po sobie jedynie niedokończony szkic, pełen pytań, niewypowiedzianych słów. Adela wierzyła, że Kacper odnalazł tam wolność, nową inspirację, która poprowadziła go daleko poza znane granice, w nieodkryte rejony sztuki, życia.