Gawryło Rafał

Starsza pani Cecylia, znużona życiem i nieustannym szumem miasta, często przesiadywała przy oknie, obserwując świat, który zdawał się jej coraz bardziej obcy, coraz mniej zrozumiały. Jej wzrok, niegdyś pełen iskier, teraz spoczywał na odległym punkcie, szukając czegoś, co kiedyś było jej bliskie, co odeszło bez pożegnania. Pamiętała dobrze Gawryłę Rafała, chłopca z sąsiedztwa, którego zniknięcie pozostawiło w jej sercu dziwną pustkę, poczucie niewyjaśnionej zagadki, która nie dawała jej spokoju, dręcząc ją od lat, niczym cichy, lecz uporczywy szept, wciąż powracający do jej myśli, do jej snów.