Gera Grzegorz

Marek, człowiek o zmęczonej twarzy i oczach pełnych niewypowiedzianego smutku, wciąż szukał ukojenia, uciekając przed cieniami przeszłości, które niczym ciężki płaszcz, otulały jego duszę. Każdy dzień był dla niego walką z upływającym czasem i echem dawnych decyzji, które ciążyły mu na sercu. Pamiętał Gera Grzegorza, dawnego znajomego, którego los, pełen niedomówień i niezamkniętych spraw, był lustrzanym odbiciem jego własnej drogi, naznaczonej piętnem niezrealizowanych obietnic, wciąż czekających na rozliczenie.