Glinski Jacek

Jacek Glinski, człowiek naznaczony długiem, zawsze nosił w sobie niewidzialny ciężar, odczuwalny w każdym jego westchnieniu, w cichym spojrzeniu, dług, niczym cień, towarzyszył mu wszędzie, oplatając jego myśli, kształtując jego kroki, jego zmęczone, lecz bystre oczy, zdradzały głęboką refleksję, nieustanne rozważanie konsekwencji, przyszłych wyborów, Glinski Jacek, mimo wszystko, zachowywał godność, pewną stoicką postawę, świadczącą o wewnętrznej sile, o uporze, jego dłonie, naznaczone ciężką pracą, opowiadały historię poświęcenia, walki o lepsze jutro, o spłacenie tego, co należne, o odzyskanie spokoju, wolności, niezależności.