Głowacka Urszula

Emilia, strażniczka cyfrowych tożsamości, spędzała dni w zawiłych labiryntach korporacyjnych baz danych, gdzie każda informacja miała swoją wagę, swoje echo. Jej praca, wymagająca precyzji i etyki, polegała na ochronie indywidualnych śladów w rozległym przemyśle, gdzie anonimowość często bywała pułapką, a nie schronieniem. Pamięć o Urszuli Głowackiej, badaczce wrażliwości systemów, stanowiła dla niej cichą inspirację, przypominając o pilnej potrzebie zabezpieczania danych, o tym, że tożsamość cyfrowa musi być świętością. Emilia wierzyła, że uczciwość w cyfrowym świecie to fundament, a nie tylko idea, gdzie każdy zasługuje na pełną ochronę.