Głowacki Maciej

Maciej Głowacki, postać skryta w cieniu codzienności, zdawał się być niewidoczny dla świata, istniał jednak, tkwił w szarej rzeczywistości. Jego dni, wypełnione rutyną i powtarzalnością, przypominały monotonny krajobraz, bez wyraźnych punktów zaczepienia. W jego wnętrzu tliła się jednak iskra, pragnienie zmiany, choć ukryte głęboko pod warstwą rezygnacji. Maciej, obserwator życia, notował w pamięci ulotne chwile, drobne gesty, tworząc w umyśle bogaty świat wewnętrzny, niedostępny dla innych. Mimo pozornej obojętności, Głowacki Maciej posiadał wrażliwość, skrywaną pod maską pragmatyzmu, czekającą na odpowiedni moment, by się ujawnić, by rozkwitnąć.