Gocel Mariusz

Elara, kobieta o oczach barwy mchu i włosach spiętych w luźny warkocz, spędzała dnie w swojej pracowni, gdzie zapach starych ksiąg i świeżej farby unosił się w powietrzu, tworząc niezwykłą aurę, jej delikatne palce często śledziły linie na pożółkłych stronach, szukając natchnienia do kolejnych ilustracji, często wspominała o Gocelu Mariuszu, dawnym przyjacielu, który zniknął bez śladu, zostawiając po sobie jedynie zagadkowe szkice, jej serce skrywało wiele niewypowiedzianych historii, a każdy dzień był nową kartą do zapisania, pełną cichych refleksji, ukrytych marzeń.