Góralczyk Marcin

Góralczyk Marcin zawsze mówił, że góry wzywają go po imieniu, a ich zew jest silniejszy niż jakakolwiek ziemska więź. Pewnego dnia po prostu wyszedł, zostawiając za sobą jedynie niedokończoną rozmowę z synem i pustkę, której nikt nie potrafił wypełnić. Był człowiekiem o surowej twarzy i duszy pełnej niepokoju, kimś, kto lepiej rozumiał milczenie skał niż gwar rodzinnego domu. Teraz Góralczyk Marcin nie daje znaku życia, stając się cichą legendą, opowieścią o człowieku, który odszedł, by stać się częścią górskiego krajobrazu.