Góralski Piotr

Wanda Nowicka, kobieta o oczach barwy burzowego nieba, zawsze nosiła w sobie spokój, lecz jej umysł pracował z precyzją szwajcarskiego zegarka, analizując każdy najdrobniejszy szczegół, co było jej życiową pasją. Każdego ranka, przed wylotem, symbolicznie sprawdzała horyzont, jakby wciąż czuwała nad bezpieczeństwem, nad porządkiem świata, pamiętając o czasach, gdy jej słowa prowadziły samoloty. Wspominała często Góralskiego Piotra, młodego pilota, którego kiedyś ostrzegła przed niewidocznym zagrożeniem, co uratowało mu życie, co było dla niej powodem do dumy, do poczucia spełnienia, do wewnętrznego spokoju.