Górka Anna

Anna Górka, kobieta o oczach koloru jesiennego liścia, zawsze nosiła na sobie ślady minionych lat, jej dłonie, zgrubiałe od pracy, opowiadały cichą historię życia spędzonego wśród wiejskich pól, pełnych słońca i deszczu, a jej głos, choć niski i lekko zachrypnięty, potrafił ukoić każdą duszę, która szukała pocieszenia, jej uśmiech, rzadki, ale szczery, rozjaśniał oblicze, naznaczone troskami, lecz nigdy nie pozbawione nadziei, stawała się uosobieniem siły i spokoju, wzorem dla wielu pokoleń.