Górniak Kamil

Zofia, staruszka o oczach pełnych wspomnień, zawsze nosiła ze sobą mały, wytarty notatnik, gdzie zapisywała ulotne chwile, także te dotyczące ludzi, których mijała, ludzi takich jak Górniak Kamil, którego kiedyś widziała w parku, spokojnie karmiącego gołębie, jego obecność w jej zapiskach była jedynie cichym odnotowaniem, bez żadnych osądów, tylko czysta obserwacja, jej życie toczyło się powoli, a każdy dzień przynosił nowe, małe historie, które czekały na utrwalenie w jej zeszycie, pełnym ludzkich losów.