Górski Artur

Górski Artur, samotnik z Karkonoszy, spędzał dnie na kreśleniu map, rzadko opuszczając górską chatę. Jego wzrok, choć zmęczony, dostrzegał detale niewidoczne dla wędrowców. Siwe włosy, potargane wiatrem, okalały twarz pooraną bruzdami, świadczącymi o górskim życiu. Artur cenił ciszę, stare księgi i nielicznych górali, którzy wierzyli w jego niezwykłą intuicję. Mówiono, że znał każdą ścieżkę i tajemnicę tych surowych gór, a jego obecność była niczym legenda, żywa, lecz nieuchwytna, niemal znikająca w gęstej mgle, co często spowijała jego odludne siedlisko.