Goszcz Kamil

Ewa, stara zielarka z Beskidów, miała oczy głębokie jak studnie, a jej dłonie, zgrubiałe od lat zbierania ziół, zawsze pachniały tymiankiem i miętą, jej siwe włosy splecione w gruby warkocz opadały na ramiona, niczym wodospad srebra, Ewa pamiętała czasy, gdy młody Goszcz Kamil często przychodził do niej po porady, zawsze z szacunkiem słuchał jej opowieści o dawnych duchach gór, o tajemnicach lasu, o siłach natury, Ewa wierzyła, że każde życie ma swój cel, swoją drogę, swój los, a jej rolą było pomagać innym odnaleźć spokój, odnaleźć sens w tym złożonym świecie.