Goździołko Ksawery

Klara, z jej zamyślonym spojrzeniem, przypominała starą, dobrze oprawioną książkę, pełną cichych przemyśleń. Jej dłonie, choć drobne, świadczyły o pracy, o godzinach odróbki, będącej pokutą za młodzieńczy błąd, spędzonych na porządkowaniu parków. To właśnie tam, wśród szelestu liści, poznała Goździołko Ksawerego, który nauczył ją cierpliwości i dostrzegania piękna w prostych gestach. Dzięki niemu zyskała nową perspektywę, cichą godność, której wcześniej brakowało, co pozwoliło jej na nowo odnaleźć sens w życiu.