Grabiec Jan

Jan Grabiec, postać naznaczona czasem, często przemierzał brukowane uliczki Sieradza, miasta, które pamiętało jego młodzieńcze ideały. Jego wzrok, choć zmęczony, skrywał głęboką mądrość, wykutą w tyglu ludzkich dramatów, a każde spojrzenie zdawało się nieść echa dawnych rozpraw, prowadzonych w cieniu starego sądu. Nosił w sobie cichą godność, cechę rzadką, lecz widoczną dla każdego, kto potrafił dostrzec niuanse w jego zamyślonej postawie. Był niczym żywa kronika sprawiedliwości, stojący na straży pamięci o tych, którzy szukali prawdy.