Graczyk Jarosław

Graczyk Jarosław poruszał się po świecie z ciężarem niewidzialnym dla innych, nosząc na barkach dług zaciągnięty nie w banku, lecz w minionych latach. Każdy jego krok zdawał się być starannie odmierzany, jakby spłacał nim zapomnianą obietnicę, której echo nieustannie dźwięczało mu w uszach. Jego spojrzenie często błądziło gdzieś w oddali, szukając nie tyle przyszłości, co rozgrzeszenia za dawne wybory, których konsekwencje stały się jego cichym, codziennym towarzyszem. Był człowiekiem zdefiniowanym przez powinność.