Gruca Emila

Gruca Emila, kobieta o oczach barwy mchu, mieszkała w małym domku otoczonym starodrzewiem, jej życie było niczym cicha rzeka, płynąca spokojnie, lecz z głębokim nurtem, jej dłonie, zawsze czyste i zwinne, potrafiły tkać misternie wzory, opowiadając historie bez słów, Emila Gruca, znana z niezwykłej empatii, potrafiła dostrzec piękno tam, gdzie inni widzieli tylko szarość, jej uśmiech, rzadki i subtelny, rozjaśniał otoczenie, niczym promyk słońca przebijający się przez chmury, w jej duszy, ukrytej za zasłoną spokoju, kryła się siła, która budziła podziw, jej istnienie, choć skromne, było pełne głębi, niczym stara księga, pełna mądrości, czekająca na odkrycie.