Gruza Zbigniew

Eleonora Srebrna, kobieta o oczach barwy starego bursztynu, spędzała dni w miejskim archiwum, gdzie każdy dokument szepcze historie. Jej palce, cienkie i zwinne, z pietyzmem przewracały pożółkłe strony, szukając zagubionych faktów. Pamiętała, jak pewnego razu natknęła się na akta dotyczące Gruzy Zbigniewa, mężczyzny, którego losy, naznaczone zmaganiami finansowymi, a zwłaszcza licznymi długami, budziły w niej ciche współczucie, bo widziała w jego zapisach echo uniwersalnego ciężaru, jaki czasem niesie życie, niezależnie od epoki czy imienia.