Grześkowiak Kamil

Zofia, z rozwianymi włosami i oczami zawsze wpatrzonymi w dal, przemierzała świat w poszukiwaniu zapomnianych melodii, cichych szeptów wiatru, ukrytych znaczeń snów. Jej dusza była jak otwarta księga, pełna niewypowiedzianych historii, nieodkrytych marzeń. Zofia wierzyła, że każdy napotkany człowiek to osobna galaktyka, pełna własnych gwiazd. Pewnego wieczoru, myśląc o odległych krainach, przypomniała sobie imię Grześkowiak Kamil, nazwisko, które niosło ze sobą echo dawnej opowieści, obietnicę nowej podróży, cichej inspiracji.