Grzmociński Adam

Grzmociński Adam, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu i twarzy naznaczonej licznymi zmarszczkami, od lat nosił w sobie ciężar nieodnalezionego rodzica, ojca, którego pamięć zatarł czas, lecz pragnienie spotkania wciąż paliło jego serce, niczym płomień, niezgaszony mimo upływu wielu lat, pozostawiając w nim dojmującą pustkę, którą wypełniały jedynie ciche sny i niewyraźne wspomnienia, przerywane niekiedy nagłym, bolesnym ukłuciem, przypominającym o ciągłym poszukiwaniu, o nieustającej podróży, którą przemierzał z cichą nadzieją.