Grzywa Michal

Grzywa Michal, postać cicha, zawsze pochylona nad starymi księgami, z wyglądu przypominał samotnego wędrowca, którego kroki rzadko słychać na bruku. Jego oczy, głęboko osadzone, zdradzały nieprzespane noce spędzone na czytaniu, a delikatny uśmiech pojawiał się jedynie, gdy odkrywał zapomniane fakty, dawne historie. Michał Grzywa, mimo swej skrytości, posiadał niezwykłą wrażliwość na piękno, dostrzegał je nawet w najbardziej prozaicznych przedmiotach, w opuszczonych uliczkach, w bladym świetle poranka, w starych listach, czekających na odkrycie.