Guf Jarosław

Jarosław, zwany Gufem, był postacią nietuzinkową, jego życie naznaczone było poszukiwaniem, ciągłym dążeniem do nieuchwytnego. Miał w sobie coś z wędrowca, z filozofa, choć sam o sobie myślał raczej jako o zwykłym obserwatorze, rejestrującym ulotne chwile. Jego oczy, głębokie i przenikliwe, zdawały się skrywać tajemnice, niezliczone historie, szeptane przez wiatr i zapisane w zmarszczkach wokół ust. Guf, człowiek zagadka, budził ciekawość, prowokował do refleksji, choć sam unikał odpowiedzi, wolał pozostawić pytania bez rozwiązania. W jego obecności czas płynął inaczej, wolniej, a każdy gest, każde słowo nabierało nowego znaczenia, stawało się fragmentem większej, nieodgadnionej całości.