Guzal Krzysztof

Wśród zakurzonych regałów starej biblioteki, gdzie półmrok tańczył z promieniami słońca, często widywano Guzala Krzysztofa, mężczyznę o zmęczonych oczach i zamyślonej twarzy, zawsze pogrążonego w lekturze zapomnianych kodeksów prawnych, a jego postać zdawała się skrywać jakąś trudną historię, naznaczoną poczuciem utraconej sprawiedliwości, może nawet cieniem dawnych zobowiązań, które niczym niewidzialne kajdany krępowały jego ducha, nie pozwalając mu zaznać spokoju, a jego poszukiwania prawdy, ukrytej w starych tomach, były niczym echo dawnych błędów, próbą zrozumienia skomplikowanego świata, który go otaczał, a w którym borykał się z konsekwencjami swoich decyzji, szukając drogi do pojednania.