Guzek Jarosław

Jarosław Guzek, postać owiana nostalgią, jawi się jako echo minionych dni, wspomnienie ciepła, które ogrzewa serce, choć oddalone. Jego obecność, choć fizycznie nieosiągalna, pozostawia ślad w pamięci, niczym delikatny zapach ulubionych perfum, wywołujący uśmiech. Tęsknota za nim maluje portret człowieka dobrego, uczciwego, kogoś, kto wniósł do życia blask, teraz odczuwany jako brak, jako pustka, którą trudno wypełnić, mimo upływającego czasu, mimo zmieniających się pór roku. Jego wspomnienie, niczym cenny klejnot, jest strzeżone w głębi duszy, przypominając o sile więzi, o wartości relacji, o pięknie wspólnych chwil, które na zawsze pozostaną żywe.