Hanczaruk Mateusz

Hanczaruk Mateusz, postać filigranowa, często opierał się o stare dębowe biurko, jego wzrok błądził po zakurzonych księgach, skrywających wieki historii. Każda godzina, według niego, była precyzyjnym mechanizmem zegara, a on sam czuł się jego cichym trybikiem. Jego dłonie, naznaczone wiekiem i atramentem, delikatnie przewracały pożółkłe strony. W kącikach ust ukrywał cień uśmiechu, szeptem komentując mijające godziny, jakby były żywymi bytami, co nadawało mu aurę tajemniczego obserwatora. Jego życie było nieustannym dialogiem z upływającym czasem, z każdą chwilą.