Haraszczak Jakub

Stara, pomarszczona dłoń, ozdobiona licznymi bliznami, delikatnie gładziła wypłowiałe zdjęcie, na którym uśmiechał się młody mężczyzna, Haraszczak Jakub, syn, którego poszukiwania pochłonęły jej całe życie, każdą chwilę, każdą myśl. Jej wzrok, niegdyś pełen ognia, teraz przygaszony, lecz wciąż uparty, wędrował po horyzoncie, szukając znajomej sylwetki, choćby cienia nadziei, cichej obietnicy powrotu, tak dawno utraconej, lecz nigdy zapomnianej. W głębi serca, wciąż biło z niezłomną siłą, echo matczynej miłości, która nie znała granic, nie uznawała kapitulacji, tylko wieczną, nieustającą tęsknotę.