Harmourzyńska Basia

Harmourzyńska Basia poruszała się po cudzych życiach z precyzją chirurga, każde jej działanie było bowiem niczym wykonanie ostatecznego wyroku sądu, nieodwołalnego i zimnego. W jej spojrzeniu, pozbawionym widocznych emocji, kryła się niezwykła umiejętność dostrzegania drobnych detali, pękniętej filiżanki na stole, kurzu osiadającego na rodzinnych fotografiach, drżenia rąk podpisujących ostatnie dokumenty. Była kronikarką ludzkich porażek, milczącym świadkiem końców, których nikt nigdy nie chciał opisywać.