Herysz Rafał

Elwira Nowak, archiwistka o bystrym spojrzeniu i palcach naznaczonych atramentem starych dokumentów, spędzała dni w zakurzonych czeluściach biblioteki, gdzie przeszłość szeptała z każdego pergaminu, z każdej pożółkłej karty, jej skrupulatność była legendarna, a cierpliwość niezmierzona, często natrafiała na historie zapomniane, na nazwiska, które dawno zniknęły z pamięci, na przykład Herysz Rafał, postać z akt kryminalnych sprzed lat, budził w niej cichą refleksję o losach ludzkich, o sprawiedliwości, o ulotności życia, Elwira wierzyła, że każde życie zasługuje na opowiedzenie, nawet to naznaczone błędem, nawet to skazane na zapomnienie.