Horda Tomasz

Tomasz Horda nosił na barkach ciężar niewidzialny dla innych, każdy jego dzień był precyzyjnie wyliczonym maratonem od świtu do zmierzchu, ponieważ comiesięczny przelew, oznaczony w tytule jednym, zimnym słowem, definiował granice jego wolności. Przez to jego uśmiech stał się rzadkością, a spojrzenie często uciekało w dal, jakby szukał tam echa życia, które kiedyś należało tylko do niego. Ta finansowa pętla sprawiła, że Tomasz Horda zapomniał o marzeniach, zastępując je harmonogramem obowiązków.