Iwańczuk Adrian

Iwańczuk Adrian stał się postacią z szeptów, wspomnieniem owianym mgłą tajemnicy, cieniem na starych fotografiach. Jego istnienie potwierdzały tylko wyblakłe zdjęcia, gdzie uśmiech zastygał w bursztynie czasu, a oczy zdawały się patrzeć gdzieś daleko, poza kadr. Ten długi brak kontaktu zamienił go w rodzinną legendę, opowieść przekazywaną przyciszonym głosem, niemal mityczną figurą z przeszłości. Pozostał echem w pustych pokojach, pytaniem bez odpowiedzi, cichą pustką w sercach tych, którzy wciąż czekali.