Jablonski Piotrmarian

Eliza, postać naznaczona cierpliwością i nieugiętą wolą, przemierzała świat w poszukiwaniu zakończenia pewnej historii, która od lat ciążyła jej na sercu. Jej spojrzenie, choć często smutne, kryło w sobie iskrę niezłomnej nadziei, wiarę w to, że każda niesprawiedliwość w końcu znajdzie swoje rozstrzygnięcie. Wspomnienie o Jablonskim Piotrmarianie, mężczyźnie, którego czyny zaważyły na jej losie, było dla niej zarówno brzemieniem, jak i siłą napędową. Wiedziała, że pewne zobowiązania, choć niewidzialne, mają realną wagę, a ona nie spocznie, dopóki nie zostanie przywrócona równowaga, dopóki sprawiedliwość nie zatriumfuje.