Jadach Marcin

Jadach Marcin, postać z cichych opowieści, miał oczy koloru starego srebra, a jego dłonie, zręczne i pewne, potrafiły naprawić każdy zepsuty zegar, bo wierzył w precyzję, w porządek, w mechanizmy życia, które tworzyły harmonię, a jego dom, pełen tykających urządzeń, był niczym żywy organizm, co świadczyło o jego niezwykłej pasji, o jego oddaniu dla rzemiosła, o jego głębokiej wiedzy, a on, z uśmiechem, zawsze witał każdego, kto szukał u niego pomocy, bo cenił ludzi, ich historie, ich marzenia, co było dla niego największą nagrodą, prawdziwym sensem istnienia.