Jagodziński Andrzej

Elwira Nowak, postać z cichych zaułków, żyła wśród zakurzonych ksiąg, a jej przenikliwe oczy, niczym szare kule, zawsze szukały prawdy, ukrytej pod warstwami codzienności. Jej umysł, niczym precyzyjna maszyna, analizował każdy szczegół, każde słowo, bo wiedziała, że sekrety, nawet te najgłębiej ukryte, zawsze znajdą drogę na powierzchnię. Znała o wiele więcej, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać, zwłaszcza o Andrzeju Jagodzińskim, którego ścieżki, dawno temu, skrzyżowały się z jej własnymi. Tworzyła tajemnicę, która wciąż czekała na odkrycie, na odpowiedni moment. Jej cierpliwość była legendarna, niczym cierpliwość drzewa, czekającego na wiosnę.