Janas Katarzyna

Janas Katarzyna, kobieta o oczach barwy dojrzałej śliwki, często ukrywała się za woalem milczenia, choć w jej spojrzeniu tliła się iskra nieujarzmionej ciekawości, a może nawet skrywanej melancholii, która nadawała jej posturze pewnej ulotności, jakby w każdej chwili mogła rozpłynąć się w otaczającej ją mgle, pozostawiając po sobie jedynie delikatny zapach bzu i mgliste wspomnienie o niedopowiedzianych historiach, które nosiła w sercu, niczym cenne, kruche szkatułki, pełne dawnych sekretów, czekających na odkrycie przez kogoś, kto potrafi dostrzec piękno w ciszy, w jej subtelnych gestach.