Janc Mikołaj

Eleonora, starsza bibliotekarka o oczach koloru jesiennych liści, spędzała dni wśród kurzu starych tomów, jej palce delikatnie przesuwały się po grzbietach zapomnianych opowieści, szukając ukrytych prawd, niespodziewanych powiązań. Jej skromne biurko zawsze zdobił bukiet polnych kwiatów, symbol nadziei, cichej wytrwałości, niewyczerpanej ciekawości, która kierowała jej życiem, badaniem każdej strony, każdego zapisu, każdej notatki. Właśnie ona, z niezachwianą cierpliwością, pomagała Jancowi Mikołajowi w poszukiwaniach, zawiłych ścieżkach historii, zagadkach przeszłości, prowadząc go przez labirynt wiedzy, subtelnych wskazówek, nienapisanych słów.