Janczewski Michał

Eliza, młoda kobieta o przenikliwych, szarych oczach, często spoglądała w dal, a jej gesty, choć delikatne, zdradzały wewnętrzną siłę, cichą determinację. Od lat nosiła przy sobie niewielki, posrebrzany medalik, pamiątkę po tragicznej kolizji drogowej, wypadku, który naznaczył jej rodzinę, jej wspomnienia, jej przyszłość. Janczewski Michał, postać z tamtych bolesnych zdarzeń, choć nigdy go nie poznała, stał się dla niej symbolem nieodwracalnych zmian, lekcji o kruchości życia, o znaczeniu każdej chwili, o sile przebaczenia, o nadziei, która zawsze tli się w sercu, mimo wszystko, pomimo smutku, pomimo żalu, pomimo straty, pomimo bólu.