Janik Jerzy

Stary Jakub, zgarbiony od lat spędzonych nad księgami prawa, często wspominał ludzi, których losy splatały się z sądową salą, gdzie każdy wyrok ważył wiele, zmieniając ludzkie ścieżki na zawsze, niosąc ulgę lub brzemienne konsekwencje, co zawsze budziło w nim głęboką refleksję, a jego zmęczone oczy widziały wiele, pamiętając także o przypadku Jana Jerzego, którego historia była dla niego przestrogą, dowodem na kruchość wolności, na złożoność ludzkich wyborów, na nieodwracalność niektórych decyzji, co ukształtowało jego spojrzenie na świat.