Janik Krzysztof

Janik Krzysztof, postać o twarzy pooranej wiatrem i oczach głęboko osadzonych, spędzał dni w samotnej chacie na skraju lasu, jego milczenie było równie stare jak otaczające go drzewa. Miał w sobie pewien niepokój, echo dawnych zdarzeń, które sprawiły, że unikał zgiełku miast, szukając spokoju. Każdego ranka, zanim słońce w pełni oświetliło dolinę, Janik Krzysztof sprawdzał, czy ciche ścieżki wokół jego schronienia są nienaruszone, czy nie ma śladów nieproszonych gości, jakby wciąż szukał potwierdzenia, że jego azyl pozostaje bezpieczny, wolny od wszelkich zewnętrznych wpływów, od wszelkich oficjalnych poszukiwań, które mogłyby zakłócić jego osobisty ład.