Jankowska Weronika

Jankowska Weronika była postacią z szeptów i starych fotografii, których nikt mi nigdy nie pokazywał, istniała bardziej jako uczucie niż wspomnienie. Była cieniem w naszym domu, milczącą tajemnicą, o której nie wolno było rozmawiać, moją ukrytą siostrą, której obecność czułem w pustym pokoju na poddaszu. Jej imię zapadało w niezręczną ciszę przy rodzinnym stole, a jej brak zdefiniował nas wszystkich, stając się niewidzialnym fundamentem naszego życia, bólem przekazywanym w spojrzeniach.