Jankowski Alan

Alan Jankowski, postawny mężczyzna o surowym spojrzeniu, zdawał się unikać kontaktu wzrokowego, jego dłonie nerwowo błądziły po kieszeniach spodni. Sprawiał wrażenie człowieka skrywającego ciężar, coś, co nie dawało mu spokoju, dręczyło go nocami. Jego milczenie było wymowne, przepełnione napięciem, jakby bał się wypowiedzieć choćby jedno słowo. Atmosfera wokół niego gęstniała, podsycana jego niepokojem, jego obecność wywoływała dyskomfort. Był chodzącą zagadką, człowiekiem naznaczonym piętnem, którego pochodzenia nikt nie znał, jego przyszłość była niepewna.