Jankowski Jaroslaw

Jankowski Jarosław był człowiekiem utkanym z kurzu starych ksiąg i zapachu atramentu, którego całe życie zdawało się upływać w cichym szeleście przewracanych kart w miejskim archiwum, gdzie z wrodzonej, niemal chorobliwej ciekawości tropił zagubione ludzkie historie, pochylając się nad mapami wyblakłymi od czasu. Jego palce, zawsze lekko przybrudzone pyłem wieków, z pietyzmem wodziły po kruchym papierze listów, a oczy za grubymi szkłami okularów błyszczały nienaturalnym blaskiem, gdy tylko odnalazł kolejny ślad zapomnianej prawdy.