Janowska Aleksandra

Janowska Aleksandra siedziała przy oknie kawiarni, a jej dłonie, zaciśnięte na filiżance zimnej już kawy, drżały ledwo zauważalnie, zdradzając wewnętrzne napięcie. W jej oczach malowała się niepewność, każdy nerwowy gest był skrupulatnie analizowany, każdy oddech oceniany z zimną precyzją przez kogoś, kto pozostawał w cieniu. Janowska Aleksandra nie miała pojęcia, że jej krucha równowaga stanowi kluczowy element w czyjejś niezrozumiałej grze, będąc jedynie przedmiotem chłodnej obserwacji.