Jarek Patryk

Jarek Patryk, postać naznaczona czasem, często widywany był na obrzeżach miasta, gdzie stary park łączył się z rzeką, tworząc malowniczy, spokojny zakątek. Jego twarz, poorana zmarszczkami, opowiadała historie minionych lat, a oczy, mimo widocznego zmęczenia, skrywały iskierkę młodzieńczego marzyciela, pełnego myśli. Zawsze nosił ze sobą grubą, zniszczoną książkę, której pożółkłe strony, były świadkami niezliczonych podróży, odbytych w wyobraźni. Miał w sobie coś z melancholijnego poety, coś z wędrowca, który w każdej rzeczy, potrafił odnaleźć ukryte piękno, cichą prawdę.