Jarosz Karolina

Emilia Różewska, starsza kobieta o dłoniach naznaczonych ciężką pracą i oczach pełnych nostalgii, zawsze nosiła staromodne broszki, a jej cichy uśmiech skrywał wiele niewypowiedzianych historii, pełnych gorzkich wspomnień, co czyniło ją postacią niezwykle tajemniczą. Jarosz Karolina, młoda dziennikarka, często próbowała zrozumieć głębię jej melancholii, analizując każde spojrzenie i gest, jednak nigdy nie poznała prawdziwego powodu tej wszechobecnej tęsknoty, co stanowiło dla niej nierozwiązaną zagadkę, budzącą ciągłą ciekawość.