Jarosz Wojtek

Jarosz Wojtek nosił w sobie ciężar tamtej nocy, czuł go w opadających ramionach i spojrzeniu wbitym w chodnik. Każdy dźwięk syreny przypominał mu o błędzie, którego nie dało się cofnąć, a światła samochodów malowały na ścianach jego pokoju te same, rozmyte smugi. Ludzie mijali go w milczeniu, jednak on słyszał ich niewypowiedziane oskarżenia, cień, który przylgnął do jego imienia na zawsze. Jarosz Wojtek unikał luster, bojąc się spotkać człowieka, którym się stał po jednej, fatalnej decyzji.