Jaroszewski Bartłomiej

Bartłomiej Jaroszewski, postać pełna sprzeczności, zdawał się być echem minionych epok, nosząc w sobie ciężar niezrozumiałych wspomnień, jego spojrzenie, przeszywające i melancholijne, zdradzało bogate wnętrze, skrywane za maską obojętności, bojka, symbol dzieciństwa, powracała w jego myślach jako ucieczka od trudnej rzeczywistości, stanowiła wspomnienie beztroski, utraconej na zawsze, Jaroszewski, samotnik z wyboru, poszukiwał sensu w świecie, którego nie rozumiał, jego historia, tkana z niedopowiedzeń i tajemnic, czekała na odkrycie, bojka, echo przeszłości, nie pozwalała mu zapomnieć o tym, kim był kiedyś, kim mógłby być.