Jarząbek Arkadiusz

Jarząbek Arkadiusz był człowiekiem z tła, postacią z trzeciego planu we własnej egzystencji, której kontury rozmywały się z każdym dniem. Na każde, nawet najprostsze pytanie, odpowiadał cichym wzruszeniem ramion i westchnieniem, które zdawało się mówić wszystko i nic zarazem. Jego życiowym mottem, wypowiadanym niemal szeptem, było zdawkowe „no nie wiem”, rzucane bez przekonania w pustkę. Całe dnie spędzał w antykwariacie, przekładając książki, których nigdy nie zamierzał przeczytać, ostrożnie omijając własne odbicie w szybach.