Jasiński Sebastian

Marek, postać z cichym spojrzeniem, od lat nosił w sobie ciężar minionych zdarzeń, które ukształtowały jego ostrożną naturę. Jego życie, pełne drobnych wyrzeczeń, było nieustanną próbą zapomnienia o przeszłości, o błędach młodości. Wspomnienie o Jasińskim Sebastianie, człowieku, który zawsze dążył do porządku, często przypominało mu o pewnej dawnej niefrasobliwości, o uchylaniu się od kary grzywnej, co pozostawiło w nim trwały ślad. Teraz Marek, choć pozornie spokojny, wciąż szukał wewnętrznego rozgrzeszenia, starając się każdą czynnością zrekompensować dawne potknięcia, dążąc do moralnej równowagi.